توسعه و برنامه ریزی گردشگری در منطقه آزاد کیش و تاثیر آن بر همگرایی کشورهای حوزه خلیج فارس

صنعت توریسم به عنوان وسیع ترین و متنوع ترین صنعت در قرن 21 امروزه گسترده جهانی یافته و گسترش همه جانبه سرمایه داری در عصر کنونی است. در جهان کنونی رقابت اقتصادی بسیار دشوار است, از این رو همه کشورهای جهان سعی می کنند جهت رقابت از تمام تواندیهای خود استفاده نمایند. به همین دلیل بخش توریسم نسبت به سایر بخش ها از اهمیت بیشتری برای توسعه اقتصادی به ویژه برای کشورهای مسلمان برخوردار است. توسعه پایدار صنعت گردشگری یکی از محدود فرصت های توسعه و بهبود کیفیت زندگی جوامع اسلامی و حتی کم درآمد است. از سویی دیگر همگرایی پروسه ای است که به وسیله آن رهبران سیاسی چند کشور مختلف متقاعد و راغب می شوند که وفاداری, انتظارات و فعالیتهای سیاسی-اقتصادی, اجتماعی و فرهنگی شان را به سمت مرکز جدیدی که نهادهایش اختیارات قانونی داشته یا متقاضی اختیارات قانونی و رای اختیارات ملت و کشورها باشد را سوق دهد. هدف این پژوهش شناخت استراتژی ها در رسالت های اصلی توسعه گردشگری در ایران در راستای همگرایی کشورهای حوزه خلیج فارس با نقش موثر ایران می باشد، که به این منظور نظر 14 نفر از خبرگان رشته جغرافیای سیاسی با استفاده از پرسشنامه اخذ و سپس توسط رگرسیون یک متغیره و چند متغیره با نرم افزار spssتحلیل شد. در نهایت این نتیجه حاصل گردید که متغیر مناسبات سیاسی بیشتر از بقیه متغیرها باعث همگرایی می شود و متغیر عوامل فرهنگی کمتر از همه بر همگرایی تاثیر می گذارد.